Μπορεί η δεκαετία της UNESCO 2005- 2014 για την Εκπαίδευση και την Αειφόρο Ανάπτυξη να διανύει ήδη το τρίτο έτος της, η ελληνική όμως πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το 2006 με θέμα Νερό και Γαλάζιος Πλανήτης η κατάσταση ήταν τραγική... Φυσικά και δεν φταίει η σπατάλη που τελικά θα πιούμε τη θάλασσα. Φταίει που στην Ελλάδα ΔΕΝ ΒΡΕΧΕΙ!
Και μετά, ήρθε το 2007 με θέμα Καταναλωτισμός και Περιβάλλον. Εμείς όμως δεν διαβάσαμε τη δεύτερη διάσταση και ως γνήσιοι απόγονοι του αμερικάνικου life style κάναμε ότι ήταν δυνατό για την πρώτη. Ψωνίσαμε, ψωνίσαμε και ψωνίσαμε... Και μετά πετάξαμε, πετάξαμε και πετάξαμε... Γιατί, φταίει ο Δήμαρχος που έβαλε τον κάδο της Ανακύκλωσης στην πάνω γειτονιά και όχι κάτω από το μπαλκόνι μας....
Και τώρα φτάνουμε στο 2008. Αλλά επειδή μας την λέγανε ότι ως Έλληνες κάνουμε τα πάντα την τελευταία στιγμή, αυτή τη φορά προετοιμαστήκαμε από το καλοκαίρι για να υποδεχτούμε το Δάσος- Πράσινος Πλανήτης... Κάψαμε, καήκαμε, τόση ήταν η χαρά μας!!Αυτή η δεκαετία της UNESCO είναι κομμένη (ή καμμένη?) και ραμμένη στα μέτρα μας!
Κι όσο σκέφτομαι τα χρόνια που έρχονται...
Μανούλα μου!
